chyba mogę powiedzieć, że to jest PERFECT MATCH!!!

AAAAAAAAAAAAA mam do morzą jakieś 150metrów!! Widzicie to coś w morzu? To molo:)

Walton on the Naze

Właściwie wiedziałam/ podejrzewałam to od poprzedniej notki,że znalazłam Perfect Host Family:)

Pisałam o nich bodajże jak match 3. Jane, z dwójką dzieci, która była mało konkretna.

Generalnie o wszystko wypytyłam. Wszystko prawie wiem. Wysłano mi zdjęcia pokoju.

Rozmowa na skajpaju trwała 15minut i nic prawie z niej ze stresu nie pamiętam :)

Mój inglisz jest taki sobie, ale dam radę. Obowiązków niezbyt dużo. Nie muszę robić za sprzątaczkę,

pomywaczkę, kucharke itp... Szkoła jest na wprost domku, więc dzieci  (dziewczynka-10, chłopczyk-9) będą same wracały. Rodzice pracują na ambulansie, więc będę z Nimi jak oni będą w pracy. Dużo dni wolnych ponoć. Wracając do obowiązków.. Będę musiała robić dla Małych obiad, jak obydwoje rodzice będą w pracy, dbać o porządek w dzieci pokojach i w pokoju dziennym oraz podczas posiłków. Wyprawiać dzieci do szkoły. Czasem odwozić na zajęcie pozalekcyjne- swoją drogą to moje duże zmartwienie-jak Ja dam radę jeżdzić po lewusowych drogach angoli :(  jakos będę musiała, choć to będzie dla mnie poziom HARD. Bo ja w Polszy mam problem z lewo/prawo :D ojjj...

Miasteczko liczy ponad 6tys. mieszkańców, więc malutkie, ale lokalizację ciężko sobie idealnie dobrać do perfect family :) 

Tak jak wspomniałam wcześniej, zarejestrowałam się na aupair-world.net. Wszystkie sprawy załatwiliśmy przez skajpa, bilet kupiłam sama-mają mi oddać jak przylecę do nich. Więc wyjeżdżam poniekąd na czarno.

A oto dowód na to,że jedną nogą jestem na Angielskiej Ziemi:

To właśnie Wielka Brytania, była zawsze moim marzeniem. Byłam tam 3razy i zawsze czułam się tam dobrze, nawet klimat mi sprzyjał, bo ja nie znoszę upałów. Ale niestety teraz, jak już w moich marzeniach uplasowała się Ameryka, ta cała Anglia wydaje mi się taka nijaka, beznadziejna, smutna...

Staram się sama w sobie wzbudzić entuzjazm do tego kraju.

Cofnijmy się jakieś 3 miesiące temu... Połowa lutego. Już nawet nie pamiętam co wtedy oglądałam, ale coś silnie związanego z USA i takie to na mnie wrażenie zrobiło,że zaczęłam szukać informacji na ten temat, wpisując jakąś frazę w google, wyskoczył mi chyba jeden z najsławniejszych blogów aupair z USA,blog Majki. Nadrabiałam wszystkie notki dwa dni. Szukałam dalej,dalej... aż w końcu zaczęłam przeglądać agencje, raz dwa i znalazłam się w APiA, kompletowanie aplikacji, wyrabianie dokumentów. Towarzyszły temu wieeelkie emocje. Zrobił się z tego mój American Dream. Trzy miesiące nadrabiania braków w angielskim, wyjazd mi się zbliżał. Do zrobienia został mi tylko filmik. W połowie maja chciałam mieć otwarty room. Niestety życie jest jakie jest. Ostatniego dnia kwietnia, rzuciłam pracę. USA,a raczej konsul i ambasada już śmiali się do mnie szyderczo z daleka.. "Nie tym razem kochana, nie tym razem"

I co teraz.. Stwierdziłam,że siedzenie w Polszy i szukanie kolejnej pracy w moim zawodzie to poniekąd strata czasu. Szukanie innej byle zarobic na wyjazd, wydawało mi się strasznie przytłaczające. Patrząc w portfel okazało się, że stać mnie na tą Anglie ze starych marzeń... i ta Anglia na mnie właśnie czeka..

Zostało mi 8 dni do wyjazdu. 22 Maja 2013 moje obydwie nogi spoczną na angielskiej ziemi:)

Przeglądając wasze blogi, nigdy bym nie pomyślała, że tak to się wszystko zmieni. 

30 kwietnia, Jak Mama odebrała mnie z dworca, w momencie gdy rzuciłam pracę, powiedziałam jej,że za 3 tygodnie chciałabym już wylecieć. Stwierdziła oczywiście,że to nierealne żeby w 3tyg. wszystko załatwić i prysnąć. Droga Mamo, 22 Maja 2013 minął 3 tygodnie:)